Τρίτη 10 Ιουνίου 2014

DO YOU LOVE ME? -Το κρυμμένο μήνυμα ενός τραγουδιού.

Υπάρχουν πάντα, εκείνοι που αφήνονται σ’ ένα Όνειρο, το ζουν (το οποιοδήποτε όνειρο), και υπάρχουν κι εκείνοι που το κάνουν επάγγελμα, βιοπορίζονται και ίσως πλουτίζουν.
Οι πρώτοι θέλουν Ζωή, οι δεύτεροι, Χρήμα. Ποιοι κερδίζουν πραγματικά; Εξαρτάται από το πώς ορίζεις το «κέρδος».

Ας δούμε στην Ιστορία... μια οποιαδήποτε απογείωση....επανάσταση/κίνηση/ συσπείρωση/πρωτοβουλία...Κάτι  που ξεκίνησε με χίλια όνειρα, για να φέρει το δίκιο, την ομορφιά, ν αλλάξει τoν Κόσμο.
Δυστυχώς, ανάμεσα στους ονειροπόλους, τους   επαναστάτες, τους αγνούς πατριώτες, τους καλλιτέχνες, τους πραγματικά άξιους, εμφανίζονται πολύ γρήγορα, και κάποιοι πολύ προσγειωμένοι τύποι, που βλέπουν την απογείωση των άλλων, σαν μοναδική ευκαιρία για μπίζνα. Είναι, οι We are in it for the Money, γνωστοί και με τη λέξη λαμόγια, Τρυπώνουν παντού, κι ενώ οι άλλοι ονειρεύονται, αυτοί βγάζουν λεφτά, ΤΡΩΝΕ.

Το 1973, πολύ γνωστό έγινε ένα τραγούδι, που μιλούσε για το τρυφερό όνειρο της Αγάπης. Ήταν η Εποχή των Λουλουδιών, κρατούσε η Ψυχεδελική Επανάσταση, και ήταν ακόμα ισχυρή,  η ναυαγισμένη μετά, Ουτοπία. Το τραγούδι, ήταν το Do You Love Me?, το είχε γράψει ο Γαλλο-Αλγερινός Sharif Dean. Μαζί του, τραγουδούσε η Βελγίδα (εκπληκτική φωνή!) Eveline D'Haese



Εντύπωση έκανε, τότε,  στο βίντεο του τραγουδιού, η παρουσία ενός πολύ παράξενου τύπου.  Αυτός, ενώ οι άλλοι «αγαπιόντουσαν», έκανε τη δουλειά του: Γερμένος στον ώμο ψυχεδελικού κοριτσιού, μασουλούσε σιγά σιγά, ένα λουλούδι! Τι ήθελε να πει, άραγε , ο Sharif Dean, βάζοντας στο πλάνο, τον άσχετο και αδηφάγο τούτο μυστήριο τύπο;
Ήθελε να πει, πως, ακόμη και στο Όνειρο της Αγάπης, παρεπιδημούν πολλοί επιτήδειοι, που αντί να αγαπούν, ροκανίζουν. Και το τραγούδι αυτό, όπως αποδίδεται στο βίντεο, είναι τελικά, φιλοσοφικού περιεχομένου. Ο Sharif Dean, πριν αρχίσει να ασχολείται με το τραγούδι, είχε τελειώσει σπουδές Φιλοσοφίας. Και από το 1973, μας στέλνει το μήνυμα, που σήμερα, ισχύει κατά μείζονα λόγο: Ανάμεσα στα Λουλούδια, φυτρώνουν Τσουκνίδες.

Αυτό το βιντεάκι, μοιάζει αφελές, αλλά δεν είναι.
Στον οποιονδήποτε κι αν έκαναν την ερώτηση, με ποιον είσαι, θα έλεγε φυσικά με το ερωτευμένο ζευγάρι. Ψέμα. Αν πράγματι συνέβαινε αυτό, οι ερωτευμένοι,  δεν θα είχαν τώρα κόκκινα δάνεια και ούτε ο Yes I Love You, θα ήταν στην ανεργία. 

Θα περίμενε κανείς, η κοινωνία, να μην επιτρέψει κάτι τέτοιο, και να καρπαζώσει έγκαιρα, τον κάθε  γελοίο που μασουλάει λουλούδια. Και όμως, Η κοινωνία, Παυλωφικά, επιβραβεύει σχεδόν πάντα το λαμόγιο. Το είδαμε και το βλέπουμε. Τις καλύτερες θέσεις, τις καταλαμβάνουν άνθρωποι τρωκτικά ενώ κάνουν μπαμ, πως είναι για γέλια. Ναι, μπορεί κι εσύ να γελάς με τον γυαλάκια αυτόν, αλλά στις κρίσιμες θέσεις, αυτόν θέλεις.  γιατί δεν αεροβατεί σε «έρωτες και  αηδίες». Και τον βάζεις ψηλά, ώστε τελικά τον έχεις ανάγκη. Και η ζωή τραβάει την ανηφόρα, με σημαίες και με τα βούρλα.  

2 σχόλια:

  1. Θα μπορούσα να συμφωνήσω μαζί σου (και μάλλον συμφωνώ) προσθέτοντας όμως το οτι στο ζευγάρι που βλέπουμε να «αγαπιέται» κυριαρχεί η καγκουριά της εποχής (δεν έχω δει ποτέ πιό μεγάλο γιακά - αεροπλάνο) και έχουν και γλυκανάλατο ύφος και κίνηση. Ο λουλουδοφάγος έχει το χαρακτηριστικό στυλ του συντηρητικού, το ζευγάρι παρέμεινε κλειστό στο χορό, και η πράξη του φαντάζει πολύ σουρεαλιστική. Δυστυχώς τον κάνει μάλλον συμπαθέστερο από τους κάγκουρες και μάλλον αντίθετα από την πρόθεση του σκηνοθέτη.

    Ο κάγκουρας (ο μοδάτος της κάθε εποχής) είναι αυτός που ονειρεύεται να γίνει «σοβαρός» και να φάει το λελούδι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. αγαπήσαμε το συγκεκριμένο τραγούδι οι της ηλικίας μου, χτες το θυμήθηκα κι έψαξα να το βρω.
    εξαιρετικό βρίσκω το κρυμμένο μήνυμα, ούτε που μού πήγε το μυαλό!

    αγαπήσαμε και τα ρούχα που φορούσαμε τότε κι ας ήμασταν "κάγκουρες" ή οτιδήποτε τέτοιο.
    ήμασταν "εμείς" κι αυτό τα λέει όλα
    -ή σχεδόν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή