Κυριακή 18 Ιουνίου 2017

ΖΩΝΤΑΝΟΙ ΣΤΟ ΚΥΤΤΑΡΟ (Η Ποπ στην Αθήνα)

Βασικός δίσκος του ελληνικού ροκ, ηχογραφημένος ζωντανά, στο κλαμπ Κύτταρο, ναό της ψυχεδελικής νεολαίας, στο δεύτερο μισό της δικτατορίας. Περιέχει έργα, σημαντικών εκπροσώπων της δεύτερης φάσης της ελληνικής ψυχεδέλειας (1970-1974) και αποτυπώνει τις ροκ αντιλήψεις της εποχής.
Σήμερα θεωρείται ένα από τα σπουδαιότερα ντοκουμέντα, στην μελέτη του νεανικού φαινομένου, που κορυφώνεται τότε, λαμπερό, πανέμορφο, και ώριμο να αντιπαλέψει τις χουντικές απόπειρες σεντουκιάσματος της ζωής.



Το εξώφυλλο του δίσκου είναι έργο του μεγάλου καλλιτέχνη Βύρωνα Απτόσογλου (Byron). Παρουσιάζει τον έλληνα Γκαούρ, να σώζει τον άγγλο Ταρζάν, από τεράστιο φίδι. Στη σκηνή, υπάρχει και η Ταταμπού (ατρόμητη σύντροφος του Γκαούρ), ο Ποκοπίκο, και ένας χιμπατζής. 
Ο Γκαούρ, συμβολίζει την ελληνική νεολαία, που στην σημειολογία του Απτόσογλου, εμφανίζεται πολύ δυνατή, και σύμμαχος με την αγγλική. Το φίδι, συμβολίζει τις κοινωνικές (και χουντικές) αντιλήψεις που ήθελαν να καταπνίξουν τις νεανικές εκδηλώσεις ζωής. Υπάρχει, αναμφίβολα ένας ελληνοκεντρισμός, στο έργο αυτό του Απτόσογλου, αφού ο έλληνας είναι ο κεντρικός και μεγαλύτερος ήρωας. 


Ο καλλιτέχνης, κρατά την γραμματοσειρά, που χρησιμοποίησε το 1963, στην εκπληκτική εικονογράφηση, που έκανε για το περιοδικό, Ζούγκλα- Οι γνήσιες περιπέτειες του Ταρζάν. Ο κίτρινος ουρανός της ζούγκλας, που είχε φανταστεί τότε, επίσης υπάρχει κι εδώ. 


Η ηχογράφηση του δίσκου, έγινε τον χειμώνα του 1971, για να διαφημιστεί το Κύτταρο, που είχε μόλις ανοίξει, αλλά και για να διαφημιστεί, το ροκ υλικό της LYRA, της ιστορικής εταιρείας του αείμνηστου Πατσιφά. Το περιεχόμενο είναι:

Δέσποινα Γλέζου (Αποσμητικά, Τα Επίκαιρα)
Δάμων & Φιντίας (Απογοήτευση,  
Ο Γέρο-Μαθιός)
Εξαδάκτυλος (Το Ξεχασμένο Πηγάδι Καραδοκούσε Το Θύμα Του, 
Ο Ανεπρόκοπος 
Στέλλα Γαδέδη και Μπουρμπούλια Σαββόπουλου (Μαύρη Θάλασσα/Απόσπασμα)
Socrates Drank The Conium (Ηλεκτρικός Σωκράτης) 

Ένα δείγμα από το εξαιρετικό αυτό υλικό, ακολουθεί



Ο δίσκος «Ζωντανοί στο Κύτταρο», υπήρξε ιδέα του Διονύση Σαββόπουλου, ο οποίος επιτρέπει, στο συγκρότημα Μπουρμπούλια, να παρουσιάσουν την «Μαύρη Θάλασσα», αλλά ο ίδιος δεν τραγουδά.
Πολλοί έχουν αναρωτηθεί, γιατί ο Διονύσης έχασε την ευκαιρία να συμμετάσχει σε ένα δίσκο που θα τον συνέδεε με μία από τις καλύτερες στιγμές του ελληνικού ροκ. Η στάση αυτή, του ναι μεν αλλά, μία συμμετοχή δηλαδή που κρατά αποστάσεις, ερμηνεύεται ως αισθητική διαφωνία, αλλά είναι  φιλική.

Τον Απρίλιο του 2003 ρώτησα τον Σαββόπουλο για το θέμα του δίσκου. Η απάντηση που μου έδωσε ακολουθεί...



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου